Dat is wennen voor de gemiddelde professional.  Professionals staan vaak nog in het “ik weet het wel” standje. Transformeren gaat niet vanzelf. Het is eigenlijk wel leuk om te zien dat vrijwilligers de professionals helpen transformeren. Om echt te kantelen om maar een WMO term te gebruiken. En dat kost moeite.

Niet alleen voor de professional, vaak ook voor de organisatie waar hij/zij deel van uit maakt. En niet te vergeten de overheid als financier van welzijn en steeds meer zorg. Het mooist zie je dat in de discussie over zelfbestuur in buurthuizen of wijkcentra. Ik ken voorbeelden waar het juist maar goed is dat professionals en overheid op gepaste afstand van elkaar staan.

De professionals die samen mer vrijwilligers aan de slag zijn krijgen het vaak wel door, dat gaat wel goed. Groeien in een meer ondersteunende en faciliterende rol en dat is prima. Beleidsmensen, op grotere afstand, hebben er meer moeite mee. We moeten toch in control zijn als opdrachtgever zeggen ze dan, of, wij moeten wel verantwoording afleggen aan de wethouder/gemeenteraad. Allemaal waar maar dan wel anders. Je kunt niet transformeren met instandhouding van de oude kaders en werkwijzen. Loslaten is het devies. Loslaten is wel iets anders dan laat maar waaien. Vrijwilligers snappen heel goed hoe het spel werkt. En hoogopgeleide vrijwilligers vaak nog beter.