Huizen van de wijk, huiskamers van de wijk, ontmoetingsplaatsen, recreatieruimtes, campussen, je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een woord gevonden voor plekken waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. In IJsselmonde dachten we dat dat veel simpeler kon. En soms is het dan goed om even aan vroeger te denken. Vroeger troffen mensen elkaar op het dorpsplein. Ze gingen erheen voor boodschappen of zaken. Als je niet meer hoefde te werken ging je erheen om op het bankje onder de oude eik je vrienden te treffen.

En nu? Nu zijn allerlei professionals bezig om te organiseren dat mensen elkaar kunnen ontmoeten in een huis van de wijk. Dat is goed voor ze, dan vereenzamen ze niet. En dat is ook zo. Alleen, eenzame mensen krijg je niet zo maar in beweging. Ze moeten wel een reden hebben.

Dus zat ik te denken of het wel zo handig was om huizen van de wijk daadwerkelijk, fysiek in een gebouw, te willen maken. En ik denk van niet. Je moet het omdraaien. Eigenlijk moet je proberen van je wijk je huis te  maken. Thuis in je wijk als het ware. Thuis ben je als je veilig bent, als je je vertrouwd voelt, als je gekend en gezien wordt. Daar kun je zelf iets aan doen en indien nodig kunnen en moeten professionals daarbij ondersteunen. Maar dan niet in een huis van de wijk maar vanuit de fietsenstalling waarvandaan ze elke morgen vertrekken  om van de wijk een thuis te maken.