Vandaag was ik op een bijeenkomst om plannen te maken over de vluchtelingen die als nieuwe statushouders in Rotterdam komen wonen. Nuttig. Organisaties konden een pitch houden over hun bijdrage aan de integratie van deze mensen in Rotterdam. De meeste pitches waren, zoals je kunt bedenken, vooral een verkooppraatje. Daar hoeft niks mis mee te zijn maar na een paar pitches viel mij op dat men activiteiten gericht op statushouders voorstelde die eigenlijk heel erg lijken op de activiteiten die wij in IJsselmonde vanuit zorg en welzijn al organiseren. Het was heel erg doelgroepgericht en men sprak zelfs van “onze” sector! Dat is raar. Welzijn heeft een groot collectief aanbod voor alle burgers van Rotterdam, dus ook de statushouders. Zorg idem. Met de Parasolgroep in IJsselmonde proberen we nu juist dat doelgroep denken te doorbreken. Blijkt er -in ieder geval in Rotterdam- een parallelle wereld te zijn van organisaties en bedrijven die zich speciaal op vluchtelingen richten en daar ook nog door gemeente en Rijk voor worden gefinancierd. Lijkt mij allemaal erg dubbel werk en de integratie niet perse te bevorderen. Andere gemeenten integreren deze werksoorten in 1 opdracht aan de professionele partijen. Dat lijkt me een stuk efficiënter en beter voor de vluchtelingen.